۱۳۸۹ آذر ۸, دوشنبه

هرگز ناگفته ها



ای گل سرخ ,ای تناقض ناب ,ای خواب هیچ کس نبودن .
بگذار زیباییت ,خود سخن بگوید.

اکنون در تو می پویم ؟
می بینی که جوینده ام من...
این خود بینی است ,پس بگذار خود بین باشم.
هرگز ناگفته ها ...



۲ نظر:

  1. ای تناقض ابدی، ای چهره مشوش مدهوش، ای جک، خوش تر آن که ناگفته ها را ناگفتنی نگاه داری و این گونه به ورطه هول نیفتی که از این کلام جز تناقضات ذهنی به شدت آشفته چیز بیشتری عاید خواننده نخواهد شد. با سپاس میترا

    پاسخحذف
  2. از توجه شما به پست های من و کامنتتون ممنونم ؛و احساس می کنم کامنتم شایسته این همه لطفتون نباشه,تنها حدس من اینه که این پاسخ زاییده یک کدورت طولانی مدته ...
    فقط جند نکته ابهام داره
    اول چرا هول؟
    دوم کدوم میترا؟
    سوم این برگرفته از کارهای ریلکه است ....که تم متافیزیکی داره ...
    بهرحال از توجه شما ممنونم .
    و اینکه من از همه کسانی که پستام به نوعی ناراحتشون کرده ,عمیقا عذر می خوام.

    در پایان ,خیلی باحال بود ,پیامتو می گم....میترا:-)

    پاسخحذف