۱۳۸۹ مهر ۱۱, یکشنبه

کسی نپرسید زمان را ‍‍‍!!!!!

این خانه ،نه آن است.

اتفاقند آدمیان،آواها،قطعه ها،روزمرگی ها ،هراس ها،و این همه نیکبختی های خرد.

می بینی که بسیار می خواهم
شاید همه چیز ،تاریکای هر سقوط بی پایان
و هر فرا رفتن بازی لرزان نور را.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر