گل سرخ حقیقی بس دور از اینهاست .
می تواند ستون سنگی باشد گل سرخ ،یا جنگی یا آسمانی به جمع فرشتگان یا دنیایی بی پایان ، پر از راز یا شادمانی الهه که او را نمی بینی یا سیاره ای سیمگون در آسمانی دیگر یا نقش ازلی شکوهمندی که دیگر شکل گل سرخ ندارد (خورخه لوییس بورخس)
پست های من ،ابیاتی بی ارزشی که دوستشان می داشتم .
لحظه واکنده شدن از چیز هایی که دوستشان می داری ،حتی اگر نوشته هایی بی ارزش باشند .
لحظه مرگ .
خواستم بدانم که می توانم آن واکندن را ببینم ،حتی اگر کوچک باشد.
فراموش کردن ،به دیار عدم فرستادن ،دور انداختن با وجود دوست داشتن .
بهرحال دست نوشته های یک دزد دریایی به دریا ریخته شده .
این پاسخ سوال همه پرسشگران این چند روز است .
همواره با این اعتقاد زیسته ام.(هرگز تسلیم نشو ،این تن و روان از آن توست )
باز هم نوشته هایم را به آب خواهم انداخت ،بازهم ،هر جا که روانم را در بند ببینم .
دور می ریزم هر آنچه مرا جز آنچه می خواهم خواهد.
جان آزاده ام ،پر شد از زخم
زخم هایم را دوست دارم ،تا روزی که از این لحظه ها رخت بربندم ،
دستان تهی ،
چشم ها بی خواب،
چه قدر تنهایم ،احاطه شده میان آدم هایی که دوستت دارند ،
گریستن همواره سهل است ،اما چه کسی از لبخند من آگاه است .
آنکس که می خندد هزار بار گریسته است .
کوه های بلند زادگاهم ،دوستان تنومندم .
میان بازوانشان آرام گرفتم ،هیچ از من نمی خواهند .
تنها دوست دارند که میان دستانشان لبخند زنم .
من همه را در کوهستان به فراموشی سپردم .
دوست من ،تو که اینجایی ،در لباس انسانی یا شاخ گلی در دورترین خشکی دنیا ،
دوست خوب من ،تو که بر بلندای کوهی لانه کرده ای ،شاید پرنده باشی ،
شاید در دل اقیانوس ،در تنهایی خفته ای ،
شاید قطعه آهنگی باشی ،
شاید جملی ای ناتمام از شاعری گمنام اهل شیلی ،
دوست من ،روان من از آن من است ،
می گویند هلن زیباترین زن دنیاست ،
هلن را دوست می دارم .
اما روانم را بیش .
بسیار بیش از تصویر گل سرخی.
گل سرخ حقیقی بس دور از اینهاست .
ضمن عذرخواهی ازدوستان .
می تواند ستون سنگی باشد گل سرخ ،یا جنگی یا آسمانی به جمع فرشتگان یا دنیایی بی پایان ، پر از راز یا شادمانی الهه که او را نمی بینی یا سیاره ای سیمگون در آسمانی دیگر یا نقش ازلی شکوهمندی که دیگر شکل گل سرخ ندارد (خورخه لوییس بورخس)
پست های من ،ابیاتی بی ارزشی که دوستشان می داشتم .
لحظه واکنده شدن از چیز هایی که دوستشان می داری ،حتی اگر نوشته هایی بی ارزش باشند .
لحظه مرگ .
خواستم بدانم که می توانم آن واکندن را ببینم ،حتی اگر کوچک باشد.
فراموش کردن ،به دیار عدم فرستادن ،دور انداختن با وجود دوست داشتن .
بهرحال دست نوشته های یک دزد دریایی به دریا ریخته شده .
این پاسخ سوال همه پرسشگران این چند روز است .
همواره با این اعتقاد زیسته ام.(هرگز تسلیم نشو ،این تن و روان از آن توست )
باز هم نوشته هایم را به آب خواهم انداخت ،بازهم ،هر جا که روانم را در بند ببینم .
دور می ریزم هر آنچه مرا جز آنچه می خواهم خواهد.
جان آزاده ام ،پر شد از زخم
زخم هایم را دوست دارم ،تا روزی که از این لحظه ها رخت بربندم ،
دستان تهی ،
چشم ها بی خواب،
چه قدر تنهایم ،احاطه شده میان آدم هایی که دوستت دارند ،
گریستن همواره سهل است ،اما چه کسی از لبخند من آگاه است .
آنکس که می خندد هزار بار گریسته است .
کوه های بلند زادگاهم ،دوستان تنومندم .
میان بازوانشان آرام گرفتم ،هیچ از من نمی خواهند .
تنها دوست دارند که میان دستانشان لبخند زنم .
من همه را در کوهستان به فراموشی سپردم .
دوست من ،تو که اینجایی ،در لباس انسانی یا شاخ گلی در دورترین خشکی دنیا ،
دوست خوب من ،تو که بر بلندای کوهی لانه کرده ای ،شاید پرنده باشی ،
شاید در دل اقیانوس ،در تنهایی خفته ای ،
شاید قطعه آهنگی باشی ،
شاید جملی ای ناتمام از شاعری گمنام اهل شیلی ،
دوست من ،روان من از آن من است ،
می گویند هلن زیباترین زن دنیاست ،
هلن را دوست می دارم .
اما روانم را بیش .
بسیار بیش از تصویر گل سرخی.
گل سرخ حقیقی بس دور از اینهاست .
ضمن عذرخواهی ازدوستان .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر